Ustawą deweloperska ustala nowe standardy nabywania inwestycji mieszkaniowych, nakładając wiele obowiązków na deweloperów w celu ochrony ich klientów. Jednym z kluczowych rozwiązań prowadzonych przez ustawę jest obowiązek otwierania w bankach przez deweloperów mieszkaniowych rachunków powierniczych dla realizowanych inwestycji deweloperskich. Rachunek powierniczy odnajdujemy w art. 59 ustawy Prawo bankowe. Jest to szczególny rodzaj rachunku bankowego i dlatego w zakresie nienormowanym przez art. 59, stosuje się do niego przepisy ogólne o rachunkach bankowych zawarte w kodeksie cywilnym (art. 725 – 733) oraz w ustawie Prawo bankowe (Rozdział 3). Idea rachunku powierniczego sprowadza się do tego, że mogą być na nim gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone deweloperowi przez nabywcę nieruchomości. Co istotne, na rachunku powierniczym nie można gromadzić innych środków niż należące do nabywcy nieruchomości, jak również środków różnego pochodzenia, tj. zarówno środków osoby trzeciej, oraz środków dewelopera. Stronami umowy rachunku powierniczego są bank, który otwiera i prowadzi rachunek oraz posiadacz rachunku (deweloper). Nabywca nieruchomości wpłacający środki pieniężne na rachunek powierniczy nie jest stroną umowy rachunku powierniczego. Środki pieniężne znajdujące się na rachunku powierniczym pozostają jednak własnością nabywcy. Deweloper jest jedynie ich dysponentem. Stan ten trwa do momentu, gdy zgodnie z postanowieniami umowy rachunku powierniczego spełnią się warunki do ich wypłaty na rzecz posiadacza rachunku (deweloper realizuje inwestycję zgodnie ze standardem oferowanym nabywcom). Jeśli do tego nie dojdzie, środki są zwrócone powierzającemu. Nabywca nieruchomości wpłaca środki pieniężne na rachunek powierniczy po to, aby zostały przeznaczone na cel ustalony z posiadaczem rachunku. Posiadacz rachunku dysponuje powierzonymi środkami we własnym imieniu, ale jest zobowiązany wobec powierzającego do rozliczenia się ze sposobu ich wykorzystania.
